70

عیان‌شدگی چیزِ زیاد معرکه‌ای نیست!
چه عیان‌شدگی جسمی...‌چه عیان‌شدگی روحی...
عریانی و برهنگی فرصت کشف را می‌گیرد یا بهتر بگویم: فرصت کشف‌وشهود را...
همین عریانی افراطی و برهنگی باعث می‌شود آدم‌ها تنبل شوند و دل ندهند به کشف و کنکاش کسی‌...
همین که بی‌واسطه روح و جسم‌مان را به‌نمایش می‌گذاریم، فرصت کشف‌شدگی را از خودمان سلب می‌کنیم.
اصلا مگر کسی هست که دلش نخواهد تمام زوایای پنهان و معلوم جسم و روحش کشف نشود؟ شبیه کشف یک تکه طلا در معدنی سخت و دور...
این‌ها را اول از همه برای خودم می‌نویسم و بعد برای خودم!
می‌نویسم که وسط نشان‌دادن و نمایش و نوشتن از خودمان، بگذاریم خیلی چیزها دور از دسترس بماند به دو دلیل:
یکی این‌که هر نااهلی مستحق دیدن و تماشای ظرافت‌های روحی و جسمی ما نیست و دیگر این‌که فرصت کشف‌شدگی و لذت کشف‌شدن را به خودمان بدهیم.
عریانی و برهنگی کامل تن و بدن و عرضهٔ تمام روح‌مان هیچ‌وقت قشنگ و سحرانگیز نبوده و نیست!